Μου αρέσουν πάντα τα αφιερώματα για τη μοναδική Ελλάδα μας. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλά! Και από πολλούς. Έλληνες και μη.

Από πού να αρχίσει κανείς;

Τι να πρωτογράψω; Που να σε πρωτοπάω;

“Τυχαία” έπεσα πάνω στη βιβλιοθήκη μου και έπιασα ένα βιβλίο της Βιρτζίνια Γουλφ, το «Ελλάδα και Μάης μαζί». Ας διαβάσουμε μαζί μερικά αποσπάσματα που περιγράφουν περίτεχνα την Ελλάδα…

Η Ελλάδα είναι χωρίς αμφιβολία η πιο όμορφη χώρα που έχει απομείνει. Οι άνθρωποι είναι οι πιο συμπαθητικοί που γνώρισα ποτέ. Όλοι χαμογελάνε.

Γιατί δεν μου είπες ότι η Ελλάδα είναι τόσο όμορφη;

Τι μπορώ να πω για τον Παρθενώνα…

Κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο στη θάλασσα.

Αυτή η θάλασσα ήταν παρθένα.  Κι έκοψα άγρια κρίνα και κίτρινα αστεράκια που δεν τα ‘χα ξαναδεί, και μικρά βυσσινιά, μωβ, μπλε, άσπρα λουλουδάκια, σαν μαργαρίτες.  Ολόκληρο το βουνό ήταν κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες.  Τα ξενοδοχεία λάμπουν από καθαριότητα.  Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος.

Πίσω μας λόφοι και πράσινες πεδιάδες.

Στο βάθος η Ελευσίνα.

Ο ουρανός απόλυτα λείος.

Γευματίσαμε στο Σούνιο.

Ποτέ μου δεν είδα τόσα πολλά λουλούδια. Στην Αίγινα χτες ολόκληρο το βουνό ήτανε κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες. Έκοψα μία, αλλά τα πέταλά της είναι σχεδόν μαραμένα.

Η θάλασσα στην Ελλάδα, μπαίνει παντού… φτάνεις στην κορφή ενός βουνού και να (!) από κάτω η θάλασσα.

Και πέρα μακριά βουνά χιονισμένα, και μικροί κόλποι όπως όταν η Εύα –όχι, η Περσεφόνη– λουζόταν στα νερά τους. Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος είναι σχεδόν το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο. Χτες λοιπόν βουτήξαμε στη θάλασσα και κολυμπήσαμε στο Αιγαίο, με αχινούς και ανεμώνες. Όλα είχαν μεταμορφωθεί, κόκκινα και κίτρινα κυμάτιζαν κάτω απ’ τα πόδια μας.

Σήμερα -τι όμορφα ήταν σήμερα- στη μικρή βυζαντινή εκκλησία, στους πρόποδες του Υμηττού.

Το θρόισμα των κυπαρισσιών.

Κάμαρες χτισμένες ψηλά σαν χελιδονοφωλιές, με κομμάτια σκαλισμένο μάρμαρο στις παραστάδες.

Η μικρή αυλή.

Το άρωμα των λουλουδιών. Ένα ματσάκι άγριες ανεμώνες και ορχιδέες.

Η ζωή μοιάζει τόσο ελεύθερη, γεμάτη απ’ όλα τα καλά.

Γιατί δε μπορούμε να ζούμε για πάντα έτσι; αναρωτήθηκα.

Να γίνουμε εραστές της ζωής και να τρώμε μόνο ψωμί, γιαούρτι, αυγά, ας πούμε στην Κρήτη.

Η ώρα είναι δέκα παρά πέντε. Και που βρίσκομαι και γράφω με πένα και μελάνι;

Στους Δελφούς, κάτω από μιαν ελιά, σε γη στεγνή, στρωμένη με άσπρες μαργαρίτες.

Ακούγονται κουδούνια κατσικιών.

Ένας γέρος ξεπέζεψε από το μουλάρι του και μια ακρίδα μόλις έκατσε πάνω στην ελιά.

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τα βουνά σαν λάμες μαχαιριών.

Και ένιωσα σαν ένα μαχαίρι να έξυσε ένα αμβλύ όργανο που υπήρχε μέσα μου, γιατί δε μπορούσα να βρω κανένα ψεγάδι σε αυτή τη λυγερή, αθλητική ομορφιά, τη βουτηγμένη στο χρώμα, χωρίς να ‘ναι ψυχρή, χωρίς ίχνος χυδαιότητας, αλλά πανάρχαια από ανθρώπινη ζωή.

Κόρινθος, Ναύπλιο, Μυκήνες, Μυστράς, Τριπολιτσά, κι από εκεί, πίσω στην Αθήνα.

Είναι τρέλα να χάνει κανείς τα καλύτερα του χρόνια πασχίζοντας να πλουτίσει, όταν υπάρχει αυτή η άγρια αλλά πολύ πολιτισμένη και πανέμορφη χώρα όπου μπορείς να ζήσεις.  

Κοντεύει δώδεκα αλλά η Αθήνα δε φαίνεται να νυστάζει.

Αύριο τέτοια ώρα θα φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη.

Είμαι στην Ελλάδα.

Είμαι ήρεμη, φιλική προς όλα, χαλαρή.

Είμαι ευτυχισμένη.

~ Βιρτζίνια Γουλφ ~

Το ταξίδι της στην Ελλάδα και η έμπνευση

Η Βιρτζίνια Γουλφ ήταν Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Υπήρξε πρωτοπόρος και νεοτερίστρια λογοτέχνης του 20ου αιώνα και καινοτόμος στην αγγλική γλώσσα.

Η Βιρτζίνια Γουλφ κάνει το πρώτο ταξίδι της στην Ελλάδα το 1906 και το δεύτερο το 1932. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο αυτά ταξίδια δεν είναι μόνο χρονολογική. Είναι μια διαφορά οπτικής και ύφους τόσο βαθιά ώστε η ίδια η Βιρτζίνια να εκπλήσσεται. Η Γουλφ βρίσκεται στη ωριμότητα της και έχει την ικανότητα και την ευαισθησία να διαβάζει την τέχνη των Βυζαντινών που μοιάζει να κλιμακώνεται μέσα στις περιγραφές της, όπου σε μια μουσική σχεδόν αναγωγή και σύνθεση, το αρχαίο παγανιστικό στοιχείο συνυπάρχει με τον ορθόδοξο χριστιανικό μυστικισμό.

Μια γοητευτική εικόνα της Ελλάδας με λυγερή, αθλητική ομορφιά, βουτηγμένη στο χρώμα…

Ελληνικό καλοκαίρι: Γιατί δεν το νικάει κανείς και τίποτα;

Έλα και στην ομάδα μας Votanistas – Η Ομάδα μας για να μοιραζόμαστε τα μυστικά της φύσης και να κάνουμε παρεούλα

Κάνε like και στη σελίδα μας στο facebook Votanistas για να μη χάνεις τα καινούρια μας άρθρα