Μετράω περίπου 45 μέρες στην καραντίνα και σκέφτομαι ότι η απομόνωση που βιώνουμε εμείς στην επαρχία είναι πολύ διαφορετική από αυτή που ζούνε οι κάτοικοι στις πόλεις.

Οι «αστοί» – και μη με περάσεις για καμιά ρατσίστρια που διαχωρίζει ανθρώπους, μια και γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιά – βιώνουν στις πόλεις μια απάνθρωπη μείωση της βιοποικιλότητας. Με ζωές απολυμασμένες κυριολεκτικά και μεταφορικά και απόλυτα εξαρτημένες από τις αποφάσεις του κράτους, είναι οι πρώτοι που έρχονται αντιμέτωποι με μια κρίση και μάλιστα με τον δύσκολο τρόπο.

Μιλάω με ανθρώπους αυτές τις μέρες και διαπιστώνω ότι όλοι μας εδώ στην επαρχία έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα. Η επιστροφή στη λογική της ΚΥΚΛΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, όπου κάθε νοικοκυριό έχει το κουμάντο του, με τα λαχανικά του, τα αυγά του και τα δικά του φρούτα, που όταν του περισσεύουν τα ανταλλάζει με του γείτονα, παίρνει σάρκα και οστά.

Ένας φίλος φύτεψε φράουλες, κάποιος άλλος έφτιαξε το δικό του οικιακό θερμοκήπιο, άλλοι δύο γέμισαν τα μπαλκόνια τους με αρωματικά φυτά και βότανα.

Εμείς εδώ, φαίνεται πως σιγά σιγά καταλαβαίνουμε ότι κάτι γίνεται και παίρνουμε τα μέτρα μας. Είμαι σίγουρη ότι σε περίπτωση ανάγκης θα δράσουμε άμεσα και θα λύσουμε πολλά από τα προβλήματα που ενδέχεται να προκύψουν.

Η πανδημία του κορωνοϊού προκάλεσε μια επάνοδο στις αξίες της ζωής. Ο σεβασμός προς τη φύση, η ανάγκη για ισόρροπη συμβίωση του ανθρώπου με το περιβάλλον, ο σεβασμός του ανθρώπου στον άνθρωπο, φαίνεται να έχουν αρχίσει να μπαίνουν στην ατζέντα καθημερινών διαλόγων. Το σημαντικότερο; Έχουν αρχίσει να γίνονται συνείδηση.

Από τους πολίτες. Από εμάς.

Τι έκανε όμως το κράτος μέχρι τώρα;

Τον επόμενο καιρό θα έρθουμε αντιμέτωποι με πρωτοφανείς καταστάσεις που δεν έχουμε ξαναζήσει. Οι πληγές που θα μετρήσουμε στον οικονομικό τομέα, θα είναι πολλές, όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε εθνικό. Η Ελλάδα σύντομα θα κληθεί να παίξει τον ρόλο της σε ένα παγκόσμιο σκηνικό στο οποίο – για να το θέσω απλά – ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Ο ελληνικός τουρισμός, για τον οποίο μεγάλος ο ντόρος όλα τα τελευταία χρόνια, δεν έχει φτάσει στο σημείο να εξαρτάται από μακροχρόνιες επιλογές. Διαρκεί λίγο, μια και είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό του «θερινός» τουρισμός, δεν έχει επεκταθεί σχεδόν καθόλου στις Ειδικές Μορφές Τουρισμού που θα μπορούσαν να φέρνουν στη χώρα μας τουρίστες καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς και εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από συγκυριακές καταστάσεις όπως οι πόλεμοι και τα προβλήματα στις γείτονες χώρες και όχι σε ότι “κάνουμε εμείς καλά”.

Κάπως έτσι ευκαιριακά και παρά, τα πολλά χρήματα που ρίχτηκαν στην ανάπτυξή του, έφτασε να δίνει γύρω στο 10% του ΑΕΠ, ποσοστό που με τον πολλαπλασιαστή φτάνει το 20% του ΑΕΠ.

Ο πρωτογενής τομέας από την άλλη, δίνει το 4% απ’ ευθείας του ΑΕΠ, αλλά με τον πολλαπλασιαστή φτάνει κι αυτός το 20% του ΑΕΠ, καταρρίπτοντας τα επιχειρήματα όσων λένε ότι ο τουρισμός είναι η «βαριά βιομηχανία» της χώρας.

Ποια είναι η αντιμετώπιση του «ελληνικού» – σε πολλά εισαγωγικά –  τουρισμού απέναντι στο ελληνικό προϊόν;

Οι Έλληνες ξενοδόχοι ξοδεύουν μόνο το 7% των δαπανών τους σε ελληνικά αγροτικά προϊόντα (ποσοστό που μόνο στην Κρήτη φτάνει το 13%), ενώ στην Ιταλία οι Ιταλοί ξενοδόχοι ξοδεύουν το 70% των δαπανών τους σε Ιταλικά αγροτικά προϊόντα!

Αν βρεις στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης σε οποιοδήποτε μαγαζί, ακόμα και σε σούπερ μάρκετ προϊόν μη ιταλικό, να μου σφυρίξεις κλέφτικα. Δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. Την ίδια ώρα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας νομίζω ότι θα δυσκολευτείς να βρεις ελληνικό προϊόν και κάπως έτσι προκύπτει και η αντιμετώπιση του αστικού πληθυσμού απέναντι στο ελληνικό προϊόν.

Το κράτος σε καραντίνα

Αυτή τη στιγμή, που δεν είναι μια οποιαδήποτε στιγμή, το κράτος δαπανά 100 εκ. ευρώ για σεμινάρια επιστημόνων που αποφασίζονται και διακόπτονται με προχειρότητα, την ώρα που στηρίζει τη γεωργία με μόλις 150 εκ. ευρώ. Αν προσθέσεις και τα 100. εκ ευρώ για την αλιεία, ας πούμε ότι νιώθεις κάπως καλύτερα. Η ουσία ωστόσο παραμένει. Δαπανώνται χρήματα σε επιδοτήσεις πελατειακής μορφής, την ώρα που θα έπρεπε να γίνεται σοβαρός σχεδιασμός της κατάστασης που θα προκύψει στο μέλλον.

Κυκλοφορεί ευρέως δε, ότι η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος ΠΡΕΠΕΙ να στηρίξει τους επιχειρηματίες του τουρισμού, την ώρα που αυτοί οι τύποι με τις γραβάτες, αρνούνται πεισματικά να αγοράσουν και να προβάλουν τα ελληνικά προϊόντα, στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο  τον δεύτερο πυλώνα της ελληνικής οικονομίας.

Και αναρωτιέται κανείς γιατί να επενδύσει ο Έλληνας πολίτης, ο οποίος προτιμά τα προϊόντα made in Greece και αποδεικνύει ότι σε αντίθεση με άλλους, έχει συνείδηση και ευφυΐα, σε αυτούς τους τυχοδιώκτες του ελληνικού τουρισμού που δεν τους αφορά η ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας;

Φυσικά αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μιλάω για όλους όσους δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, αλλά σε αυτούς που με τις πράξεις τους αποδεικνύουν ότι δεν στηρίζουν την ελληνική οικονομία.

Οι πολίτες αλλάξαμε, το κράτος μένει ίδιο

Το 82% των Ελλήνων προτιμά τα ελληνικά προϊόντα, όπως προκύπτει από την ετήσια έρευνα που διεξήχθη στο Εργαστήριο Μάρκετινγκ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τώρα με την κρίση του κορωνοϊού η αλλαγή γίνεται πιο έντονη. Μιλώντας στο CNN Greece o Καθηγητής Γ. Μπάλτας, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σχολίασε: «Το καταναλωτικό κίνημα “Made in Greece” αφορά συμπεριφορές αυτοσυντήρησης που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την παραγωγική βάση της χώρας και τις θέσεις εργασίας». infognomonpolitics.gr, 9/4/2020.

Το κράτος οφείλει να λάβει υπόψη του αυτό που φωνάζει η ελληνική κοινωνία και να κάνει έναν νέο σχεδιασμό για την ανάπτυξη κατά την επανεκκίνηση της οικονομίας.

Αυτή τη στιγμή όλα τα σοβαρά κράτη φροντίζουν για τη διατροφική τους επάρκεια, αφού σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε τώρα, το πρώτο ζητούμενο είναι η επιβίωση της κοινωνίας.

Ωστόσο με μέσο αγροτικό μηνιαίο μισθό τα 600 ευρώ, την ώρα που ο μέσος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων είναι 1.200 ευρώ, σε λίγα χρόνια στην Ελλάδα δε θα έχουμε αγρότες να καλλιεργούν τροφή και αγροτικά προϊόντα.

Η κρίση του κορωνοϊού δυστυχώς βρήκε τους αγρότες στα χωράφια. Την ώρα που όλοι είμαστε σε καραντίνα και ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να σκοτώσουμε την ώρα μας, οι αγρότες έχουν ριχτεί στη μάχη της παραγωγής. Αδύναμοι για άλλη μια φορά να αντιδράσουν, να διεκδικήσουν, να παλέψουν για το αυτονόητο, επιτρέπουν στους κυρίους των Υπουργείων να κάνουν τραγικά λάθη. Επειδή, μη γελιέσαι! Ένας Τσιόδρας δε φέρνει την άνοιξη!

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος. Η επόμενη 10ετία θα είναι δύσκολη. Για όλους μας. Εκτός εάν…

Διάβασε ακόμα: Στην Κοπεγχάγη φυτεύουν δημόσια οπωροφόρα δέντρα με δωρεάν φρούτα για όλους

Κάνε like και στη σελίδα μας στο facebook Votanistas για να μη χάνεις τα καινούρια μας άρθρα

Έλα και στην ομάδα μας Votanistas – Η Ομάδα μας για να μοιραζόμαστε τα μυστικά της φύσης και να κάνουμε παρεούλα